گاهی پرواز ابتدا ست ، گاهی ....
جمعه, ۱۶ آبان ۱۳۹۳، ۱۱:۵۲ ب.ظ
دنیایی فاصله هست از جایی که هستی، تا جایی که دلت میخواهد باشی. دنیایی غصه هست پشت این فاصله ها. دنیایی درد لابه لای این فاصله ها جا گرفته اند و انگار جا خوش کرده اند!
ذهن؛ خسته ای است که گوشه ای نشسته، قلم پس میزند و همه ی آدم ها را.
ذهن؛ خسته ای است که نشسته، دلش پرواز میخواهد ، اوج را.
فکر پرواز غصه هایش را بیشتر میکند. فاصله ها پروازش را گرفته اند و سخت خسته اش کرده اند.
ذهن؛ خسته ی کم سن سالی است که گوشه ای نشسته، سوت میکشد فقط. و منتظر است، منتظرِ پایان.
۹۳/۰۸/۱۶
دنیایی فاصله است از جایی که هستی
تا جایی که باید باشی..
نه دنیا فاصله نیست
تو فاصله ای میان اینجایی که دنیاست
تا جایی که باید باشد