چهل.
پنجشنبه, ۲۳ بهمن ۱۳۹۳، ۰۵:۵۹ ب.ظ
آرزو هایت را رها میکنی و میگذاری میروند .
آرزو هایت را کم کم با دست های خودت خفه میکنی...
و بعد از آن هرگز ادامه ی زندگی اهمیتی ندارد!
چگونه و چرا و کی و کجا و باقی سوال ها ...
دیگر چیزی مهم نیست.
تو قاتلی. قاتل خودت. قاتل آرزوهایت.
و تا آخر عمر احساس گناه میکنی.
تو بهترین چیز را در خودت کشتی و انتظار زندگی داری.
۹۳/۱۱/۲۳
سلام دوست عزیز
من تازه وبلاگ راه انداختم... امیدوارم دوستای خوبی بشیم... لطفا به من سربزنید و اگر مایل بودید لینکم کنید و بعدش بگید تا لینکتون کنم... :-)
نظر یادتون نره
www.farhangarmani.blog.ir
www.finder.blog.ir
:-)